ကြာရွင္းခ်င္တာ ၾကာၿပီ
အဖိုးႀကီးႏွင့္ အဖြားႀကီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူကြာရွင္းလိုေၾကာင္း
တရား႐ံုးသို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္သည္။ အဖိုးႀကီးမွာ အသက္ ၁၁၅ ႏွစ္၊ အဖြားႀကီးမွာ
အသက္ ၁ဝဝ ရွိၾကၿ႔ပီး ျဖစ္သည္။ တရားသူႀကီး အဖိုးႀကီးကို ေမးသည္။
"အဖိုး၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကြာရွင္းခ်င္ရတာလဲ"
"ဒီ ဆံျဖဴ သြားက်ိဳးမဟာ က်ဳပ္ကို တစ္သက္လံုး သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္၊ က်ဳပ္ကို
မခ်စ္ခဲ့ဘူး။ အိပ္ရာထဲကို ေကာ္ဖီ ယူမလာဘူး"
"အဖြားကေရာ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကြာရွင္းခ်င္ရတာလဲ"
"ဒီေသနာႀကီးဟာ က်ဳပ္ကို ၁၅-ႏွစ္ သမီးအရြယ္မွာ အဓမၼ က်င့္ခဲ့တယ္။
တစ္သက္လံုး ထမီျမင္ရင္ ငန္းငန္းတက္ ျဖစ္တယ္။ သစၥာမဲ့တယ္။ "
တရားသူႀကီးက ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေမးသည္။
"ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေစာေစာက မလာသလဲ"
"သားသမီးေတြ ေသကုန္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနရေသးတယ္"
မနက္ျဖန္အထိ ေစာင့္ပါ
တကၠဆပ္ျပည္နယ္ လက္နက္မ်ား ေရာင္းသည့္ ဆိုင္အတြင္းသို႔ လူတစ္ေယာက္
ဝင္လာကာ မိမိအား ေျခာက္လံုးျပဴးတစ္လက္ေရာင္းရန္ ေျပာသည္။
"ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား မိတ္ေဆြ ေျခာက္လံုးျပဴးကို ဝယ္လိုတာလဲခင္ဗ်ာ"
"က်ဳပ္ရဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းကို ပစ္သတ္ခ်င္လို႔"
"မိတ္ေဆြ စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ အၾကံတစ္ခုေပးပါရေစ။ ဒီကိစၥကို မနက္ဖန္အထိ
ေစာင့္ေစခ်င္တယ္။ ကေန႔ မိတ္ေဆြကို ၾကည့္ရတာ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကေန႔ပစ္ရင္ လဲြသြားႏိုင္ပါတယ္"
ဒါေၾကာင့္ကိုး
ရပ္ေဝးမွ လာေသာ ဧည့္သည္က ေဒသခံကို တစ္ေယာက္ကို ေမးသည္။
"ဒီအရပ္မွာ ရာသီဥတု ေကာင္းသလားဗ်ာ"
"သိပ္ေကာင္းတာေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ့ကိုပဲ ၾကည့္၊ ကြၽန္ေတာ့ကို ပထမဦးဆံုး
ဒီကိုေခၚလာတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ဟာ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ဘူး။
သြားလည္းတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိဘူး။ တြားသြားဘို႔ေတာင္ အားမရွိျဖစ္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ႔တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗလေကာင္းတဲ့ လူ
ျဖစ္ေနၿပီေလ"
"အ့ံၾသစရာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဒီအရပ္ကို ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီအရပ္မွ ာ ေမြးတာေလ"
စီးပြားေရး
"တကယ့္ကို အားက်စရာပါလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆-လကမွ ခင္ဗ်ား စီးပြားေရး
စလုပ္ခဲ့တယ္။ အခု ေဒၚလာ ၁-သန္းရွိေနၿပီး၊ ဘယ္လိုလုပ္
ေအာင္ျမင္ေနရသလဲဗ်"
"ရွင္းရွင္းေလပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မတည္ေငြက ေဒၚလာ ၂- သန္းေလ"
ဝမ္းသာလြန္းလို႔
ေယာက္်ားႏွင့္ စကားမ်ားၿပီး မိန္းမအိမ္ေပၚမွ ဆင္းကာ အေမ့ထံ ျပန္လာသည္။
"ေမေမ၊ ကြၽန္မအိမ္ေပၚက အဆင္းမွာ အိမ္ထဲက ေသနတ္သံလိုလို
ၾကားလိုက္ရတယ္။ သူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတာမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟင္"
"ေမေမ အထင္ေတာ့ သူ ရွိန္ပိန္ပုလင္း ဖြင့္တာ ျဖစ္လိမ္မယ့္"
နည္းနည္း ေစာင့္လိုက္မယ္
"ခင္ဗ်ားလို အသက္ ၇ဝ- အရြယ္ အဖိုးႀကီးက အသက္ ၂ဝ- အရြယ္
အမိ်ဳးသမီးနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ခင္ဗ်ားအတြက္
ေကာင္မေလးဟာ အမ်ားႀကီး အသက္ငယ္ေနမွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ား ေျပာတာဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္ ေနာက္ ၂-ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္လိုက္အံုးမယ္"
မထင္ပါဘူး
"ကြၽန္ေတာ့ကို ငထံုငအလို႔ မိတ္ေဆြ ယူဆတယ္ေပါ့ေလ၊ ဟုတ္လား"
"မဟုတ္တာ၊ က်ဳပ္က လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါ ေတြ႔႐ံုနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်တက္ပါဘူး"
ယင္ေကာင္ကို မလိမ္နဲ႔
"ၾကည့္စမ္း၊ မင္းအနားမွာ ဒီယင္ေကာင္ပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး ရစ္သီရစ္သီ
လုပ္ေနပါလား"
"ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုယ္က ခ်ီးေစာ္နံတယ္လို႔ မင္းေျပာခ်င္တာလား"
"ငါဒီလို မေျပာပါလား။ ဒါေပမယ့္ ယင္ေကာင္ကို လိမ္လို႔ေတာ့ မရဘူးေလ"
အထင္မွားလို႔ အသားနာရတယ္
အသက္ ၄ဝနား ကပ္ေနၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးသည္႔
မစၥတာအန္ေထာ္နီသည္ မ်က္လံုးေအာက္တြင္ ညိဳမဲေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ႐ံုးသို႔
ေရာက္လာသည္။ ႐ုံးသူ႐ံုးသားမ်ားက အေၾကာင္းရင္းကို ဝိုင္းေမးၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပတာကို ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုခ်င္မွ ယံုၾကမယ္။ ဒီေန႔ မနက္ အိပ္ရာထ
ေနာက္က်သြားတယ္။ ႐ုံးကို အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ အဝတ္အစား
ကမန္းကတန္းဝတ္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ေဘာင္းဘီက ဒုကၡေပးေတာ့တယ္။
အတင္းဆဲြဝတ္ရင္းနဲ႔ ေရွ႔ၾကယ္သီး သံုးလံုးစလံုး ျပဳတ္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔
ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားရက္တန္းလန္းနဲ႔ ေဘးအိမ္က ေမရီကို ၾကယ္သီး
ျပန္တပ္ေပးဘို႔ အကူအညီ ေတာင္းတယ္"
"ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ သေဘာေပါက္ၿပီး၊ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့
ေဘာင္းဘီကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကို လာေစာ္ကားတယ္လို႔ ေမရီက ယူဆၿပီး ခင္ဗ်ားကို
ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့ စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ၾကပါအံုး၊ ကြၽန္ေတာ္
႐ိုး႐ိုးသားသား အကူအညီ ေတာင္းတယ္ဆိုတာ ေမရီက နားလည္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မျငင္းဆန္ဘဲ ၾကယ္သီးတပ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
သူဆီမွာ ကပ္ေၾကးမရွိဘူး။ ၾကယ္သီးတပ္ေပးၿပီး ထြက္ေနတဲ့ အပ္ခ်ည္ကို ပါးစပ္နဲ႔
ကိုက္ျဖတ္ေပးခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကို သူ႔ေယာက်္ား ဝင္လာတယ္ဗ်ာ"
အဖိုးႀကီးႏွင့္ အဖြားႀကီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူကြာရွင္းလိုေၾကာင္း
တရား႐ံုးသို႔ ေလွ်ာက္လႊာတင္သည္။ အဖိုးႀကီးမွာ အသက္ ၁၁၅ ႏွစ္၊ အဖြားႀကီးမွာ
အသက္ ၁ဝဝ ရွိၾကၿ႔ပီး ျဖစ္သည္။ တရားသူႀကီး အဖိုးႀကီးကို ေမးသည္။
"အဖိုး၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကြာရွင္းခ်င္ရတာလဲ"
"ဒီ ဆံျဖဴ သြားက်ိဳးမဟာ က်ဳပ္ကို တစ္သက္လံုး သစၥာေဖာက္ခဲ့တယ္၊ က်ဳပ္ကို
မခ်စ္ခဲ့ဘူး။ အိပ္ရာထဲကို ေကာ္ဖီ ယူမလာဘူး"
"အဖြားကေရာ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ကြာရွင္းခ်င္ရတာလဲ"
"ဒီေသနာႀကီးဟာ က်ဳပ္ကို ၁၅-ႏွစ္ သမီးအရြယ္မွာ အဓမၼ က်င့္ခဲ့တယ္။
တစ္သက္လံုး ထမီျမင္ရင္ ငန္းငန္းတက္ ျဖစ္တယ္။ သစၥာမဲ့တယ္။ "
တရားသူႀကီးက ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ေမးသည္။
"ဒါျဖင့္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ေစာေစာက မလာသလဲ"
"သားသမီးေတြ ေသကုန္တဲ့အထိ ေစာင့္ေနရေသးတယ္"
မနက္ျဖန္အထိ ေစာင့္ပါ
တကၠဆပ္ျပည္နယ္ လက္နက္မ်ား ေရာင္းသည့္ ဆိုင္အတြင္းသို႔ လူတစ္ေယာက္
ဝင္လာကာ မိမိအား ေျခာက္လံုးျပဴးတစ္လက္ေရာင္းရန္ ေျပာသည္။
"ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔မ်ား မိတ္ေဆြ ေျခာက္လံုးျပဴးကို ဝယ္လိုတာလဲခင္ဗ်ာ"
"က်ဳပ္ရဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းကို ပစ္သတ္ခ်င္လို႔"
"မိတ္ေဆြ စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ အၾကံတစ္ခုေပးပါရေစ။ ဒီကိစၥကို မနက္ဖန္အထိ
ေစာင့္ေစခ်င္တယ္။ ကေန႔ မိတ္ေဆြကို ၾကည့္ရတာ စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကေန႔ပစ္ရင္ လဲြသြားႏိုင္ပါတယ္"
ဒါေၾကာင့္ကိုး
ရပ္ေဝးမွ လာေသာ ဧည့္သည္က ေဒသခံကို တစ္ေယာက္ကို ေမးသည္။
"ဒီအရပ္မွာ ရာသီဥတု ေကာင္းသလားဗ်ာ"
"သိပ္ေကာင္းတာေပါ့၊ ကြၽန္ေတာ့ကိုပဲ ၾကည့္၊ ကြၽန္ေတာ့ကို ပထမဦးဆံုး
ဒီကိုေခၚလာတုန္းက ကြၽန္ေတာ္ဟာ စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာႏိုင္ဘူး။
သြားလည္းတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိဘူး။ တြားသြားဘို႔ေတာင္ အားမရွိျဖစ္ခဲ့တယ္။
အခုေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ႔တဲ့ အတိုင္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဗလေကာင္းတဲ့ လူ
ျဖစ္ေနၿပီေလ"
"အ့ံၾသစရာပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဒီအရပ္ကို ေရာက္တာ ၾကာၿပီလား"
"ကြၽန္ေတာ္ ဒီအရပ္မွ ာ ေမြးတာေလ"
စီးပြားေရး
"တကယ့္ကို အားက်စရာပါလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆-လကမွ ခင္ဗ်ား စီးပြားေရး
စလုပ္ခဲ့တယ္။ အခု ေဒၚလာ ၁-သန္းရွိေနၿပီး၊ ဘယ္လိုလုပ္
ေအာင္ျမင္ေနရသလဲဗ်"
"ရွင္းရွင္းေလပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ မတည္ေငြက ေဒၚလာ ၂- သန္းေလ"
ဝမ္းသာလြန္းလို႔
ေယာက္်ားႏွင့္ စကားမ်ားၿပီး မိန္းမအိမ္ေပၚမွ ဆင္းကာ အေမ့ထံ ျပန္လာသည္။
"ေမေမ၊ ကြၽန္မအိမ္ေပၚက အဆင္းမွာ အိမ္ထဲက ေသနတ္သံလိုလို
ၾကားလိုက္ရတယ္။ သူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတာမ်ား ျဖစ္ေနမလားဟင္"
"ေမေမ အထင္ေတာ့ သူ ရွိန္ပိန္ပုလင္း ဖြင့္တာ ျဖစ္လိမ္မယ့္"
နည္းနည္း ေစာင့္လိုက္မယ္
"ခင္ဗ်ားလို အသက္ ၇ဝ- အရြယ္ အဖိုးႀကီးက အသက္ ၂ဝ- အရြယ္
အမိ်ဳးသမီးနဲ႔ လက္ထပ္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား။ ခင္ဗ်ားအတြက္
ေကာင္မေလးဟာ အမ်ားႀကီး အသက္ငယ္ေနမွာေပါ့"
"ခင္ဗ်ား ေျပာတာဟုတ္တယ္။ က်ဳပ္ ေနာက္ ၂-ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္လိုက္အံုးမယ္"
မထင္ပါဘူး
"ကြၽန္ေတာ့ကို ငထံုငအလို႔ မိတ္ေဆြ ယူဆတယ္ေပါ့ေလ၊ ဟုတ္လား"
"မဟုတ္တာ၊ က်ဳပ္က လူတစ္ေယာက္ကို တစ္ခါ ေတြ႔႐ံုနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်တက္ပါဘူး"
ယင္ေကာင္ကို မလိမ္နဲ႔
"ၾကည့္စမ္း၊ မင္းအနားမွာ ဒီယင္ေကာင္ပဲ တစ္ခ်ိန္လံုး ရစ္သီရစ္သီ
လုပ္ေနပါလား"
"ဘာလဲ၊ ငါ့ကိုယ္က ခ်ီးေစာ္နံတယ္လို႔ မင္းေျပာခ်င္တာလား"
"ငါဒီလို မေျပာပါလား။ ဒါေပမယ့္ ယင္ေကာင္ကို လိမ္လို႔ေတာ့ မရဘူးေလ"
အထင္မွားလို႔ အသားနာရတယ္
အသက္ ၄ဝနား ကပ္ေနၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း အခုထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးသည္႔
မစၥတာအန္ေထာ္နီသည္ မ်က္လံုးေအာက္တြင္ ညိဳမဲေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ႐ံုးသို႔
ေရာက္လာသည္။ ႐ုံးသူ႐ံုးသားမ်ားက အေၾကာင္းရင္းကို ဝိုင္းေမးၾကသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေျပာျပတာကို ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုခ်င္မွ ယံုၾကမယ္။ ဒီေန႔ မနက္ အိပ္ရာထ
ေနာက္က်သြားတယ္။ ႐ုံးကို အခ်ိန္မီ ေရာက္ေအာင္ အဝတ္အစား
ကမန္းကတန္းဝတ္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ေဘာင္းဘီက ဒုကၡေပးေတာ့တယ္။
အတင္းဆဲြဝတ္ရင္းနဲ႔ ေရွ႔ၾကယ္သီး သံုးလံုးစလံုး ျပဳတ္ထြက္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔
ေဘာင္းဘီကို ဝတ္ထားရက္တန္းလန္းနဲ႔ ေဘးအိမ္က ေမရီကို ၾကယ္သီး
ျပန္တပ္ေပးဘို႔ အကူအညီ ေတာင္းတယ္"
"ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့ က်ဳပ္တို႔ သေဘာေပါက္ၿပီး၊ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနတဲ့
ေဘာင္းဘီကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔ကို လာေစာ္ကားတယ္လို႔ ေမရီက ယူဆၿပီး ခင္ဗ်ားကို
ေဆာ္ပေလာ္တီးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား"
"မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြၽန္ေတာ့ စကားကို ဆံုးေအာင္ နားေထာင္ၾကပါအံုး၊ ကြၽန္ေတာ္
႐ိုး႐ိုးသားသား အကူအညီ ေတာင္းတယ္ဆိုတာ ေမရီက နားလည္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မျငင္းဆန္ဘဲ ၾကယ္သီးတပ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
သူဆီမွာ ကပ္ေၾကးမရွိဘူး။ ၾကယ္သီးတပ္ေပးၿပီး ထြက္ေနတဲ့ အပ္ခ်ည္ကို ပါးစပ္နဲ႔
ကိုက္ျဖတ္ေပးခ်ိန္မွာ အခန္းထဲကို သူ႔ေယာက်္ား ဝင္လာတယ္ဗ်ာ"
No comments:
Post a Comment